Westerplatte, Wolne Miasto Gdańsk, 1 września 1939, godzina 5:32.

Po krĂłtkiej, pĂłłgodzinnej walce, kapituluje polska składnica tranzytowa, zdobyta z zaskoczenia przez niemiecką kompanię szturmową wspieraną ostrzałem pancernika Schleswig-Holstein. Ostatnia placĂłwka potwierdzająca prawa Rzeczypospolitej do Gdańska okazuje się bardzo łatwą zdobyczą. Żołnierze są nieprzygotowani do obrony, dowĂłdcy brak woli walki. Sprzeczne rozkazy łamią morale załogi w pierwszych chwilach wojny. Nad koszarami zawisa złowrogi sztandar ze swastyką. Niemcy świętują szybkie przyłączenie Gdańska do Rzeszy...

Tak wyglądałaby historia obrony Westerplatte, miejsca gdzie zaczęła się II wojna światowa, gdyby nie dramatyczne decyzje i rozkazy wydane przez jednego z dowĂłdcĂłw, ktĂłry wbrew wszystkim zdecydował się walczyć. Gdyby nie poświęcenie i krwawy trud jego żołnierzy, ktĂłrzy bez rozkazĂłw zdecydowali się pozostać na stanowiskach, aby przywitać NiemcĂłw seriami kul zamiast białych flag. Załogi składnicy, jaka w nieludzkim wysiłku, łamiąc rozkazy, buntując się i stawiając desperacki opĂłr, postanowiła za wszelką cenę bronić ostatniego skrawka polskiego wybrzeża w Gdańsku.

Oto książka o żołnierzach z Westerplatte. Powieść historyczna oparta na najnowszych pracach historycznych odsłaniających dramatyczne i nieznane tajemnice siedmiodniowej, bohaterskiej obrony Składnicy Tranzytowej w Gdańsku. Miejsca, gdzie padły pierwsze strzały rozpoczynające II wojnę światową. Miejsca szczegĂłlnego dla wszystkich PolakĂłw; gdzie żołnierz polski pokazał, że honor i godność nie mają ceny, a Niemcy słono zapłacili za swoją butę i pewność siebie.

Polskie Termopile 1939 roku.

Załoga odcinka Wizna. Dwie kompanie piechoty w kilku betonowych schronach. Sześć dział. Mniej niż 700 żołnierzy.

Przeciwko 40 tysiącom niemieckiego korpusu pancernego generała Heinza Guderiana.

Tak rozpoczyna się desperacka walka do ostatniego naboju, ostatniej kropli krwi. Walka kapitana Władysława Raginisa. DowĂłdcy, ktĂłry przysiągł, że żywy swej pozycji nie opuści.